foto gemaakt door John Rodenn Castillo
In deze blog gebruik ik artikel 29 van de universele rechten van de mens als leidraad.
Een ieder heeft plichten jegens de gemeenschap, zonder welke de vrije en volledige ontplooiing van zijn persoonlijkheid niet mogelijk is. In de uitoefening van zijn rechten en vrijheden zal een ieder slechts onderworpen zijn aan die beperkingen, welke bij de wet zijn vastgesteld en wel uitsluitend ter verzekering van de onmisbare erkenning en eerbiediging van de rechten en vrijheden van anderen en om te voldoen aan de gerechtvaardigde eisen van de moraliteit, de openbare orde en het algemeen welzijn in een democratische gemeenschap. Deze rechten en vrijheden mogen in geen geval worden uitgeoefend in strijd met de doeleinden en beginselen van de Verenigde Naties.
Is dat niet wat we altijd hebben geleerd, om de regels te volgen, om de orde in de maatschappij te handhaven? Maar wiens orde is dat? In artikel 29 gaat het over de orde van de Verenigde Naties. Dan zouden we ons moeten afvragen of dat inderdaad een fris genoeg clubje is om aan te gehoorzamen. In welke cultuur we ook zijn opgegroeid, het gehoorzamen aan iets buiten onszelf staat overal hoog in het vaandel. Immers wij zijn inherent kwaadaardig, zoals vele levenstheorieën ons doen geloven. Maar is dat zo? Worden wij als duivels geboren? Is er geen plaats voor goed in onszelf? Of is dit een beeld dat ons wordt aangepraat om als zondaars op aarde te komen? Om vanaf de dag dat we geboren worden boetedoening te moeten doen. Zijn we zo desperaat, dat we zo’n scenario willen geloven?
Natuurlijk mogen we niet moorden, stelen, verkrachten, anderen het leven zuur maken voor eigen gewin. Maar is dat de persoonlijke instructie waarmee een baby op de wereld komt? Een mensenbaby wordt geboren in vergetelheid. We gaan allen door de sluier van het niet weten, wat in bepaalde theorieën wordt aangeduid als een onbeschreven blad of een schone lei. Maar we zijn, nog leeg, nog kwaadaardig, dit is de synthetische realiteit die over de werkelijkheid schuift. Laat ons herinneren. Laat ons herinneren wie we werkelijk zijn en laten we ons niets laten aanpraten.
We zijn pure liefde en zijn al bij de geboorte goed zoals we zijn. Wat we daarna besluiten te volgen is aan ons. Luisteren we naar onze eigen hartfrequentie of laten we anderen, de maatschappij ons dicteren wat te doen? Want met net zoveel gemak kunnen we een reflectie zijn van ons echte zelf. Van onze connectie met de bron. Welk spiegelbeeld kiezen we? Gaan we voor onze synthetische apathische versie of blijven we trouw aan wie we eigenlijk zijn, pure liefde?
We hebben al een natuurlijke orde in onze persoonlijke instructies ingebouwd zitten. Als armoede en het achterstellen van bepaalde bevolkingsgroepen niet bestaat, dan bestaat er ook geen diefstal. Als we het leven in zijn echte vorm begrijpen hoeven we niet om emotionele redenen een ander te vermoorden. Wanorde bestaat alleen als er verwarring is over de persoonlijke instructies of als er geen instructies lijken te zijn. De vergetelheid leidt ons weg van onze persoonlijke instructies en dat doet lijken alsof we een buiten onszelf zijnde orde nodig hebben. Is dat echt zo?
Het is een tijd waarin orde overgaat in dictatuur en technocratie en tegelijkertijd is het een tijd van groei en verandering. Het is een tijd om de gaan staan en niet meer in die realiteit te geloven die moedwillig over onze echte werkelijkheid wordt heengelegd. Fictieve getallen over pandemieën en klimaatveranderingen. Een fictief narratief over het bankwezen en onze mondiale economie. Dat is niet ons verhaal, dat is een opgelegd verhaal. Ons verhaal gaat over het leven zelf. De zaligheid van het leven. Ook al lijkt dat leven, een soort van beloofde land, ver weg achter prikkeldraad te zijn. Worden we als vee door een vooraf uitgestippeld pad geduwd. Het is niet echt. De wei ligt nog steeds open en aan onze voeten.
Het is een illusie en een keuze om de weg te volgen waarin wij slecht worden genoemd en dingen moeten verdienen, de wortel aan de stok. Het is allemaal al hier, we kunnen simpelweg de tijdlijn kiezen die echt bij ons hoort. We hoeven niets te verdienen om deel te mogen nemen aan de maatschappij. Wij zijn de samenleving, wij zijn onze eigen gemeenschap. Zonder mensen, zonder burgers is er geen ‘credit based’ maatschappij. Laat dat maar eens landen. Als wij niet meedoen, waarom zou er dan overregulatie en super orde nodig zijn? Er zijn echter wel slaven nodig om slaven te drijven. Er zijn wel vrijwilligers nodig om deze te mijnen. We hebben gezien dat die vrijwilligers er tot nu toe nog wel zijn, mensen die zich graag laten prikken, met QR codes gemanipuleerd worden en straks als vee gechipt. Het is een keuze aan welke realiteit we mee willen doen.
Echter velen van ons zijn als door een bliksemschicht de afgelopen tijd wakker geschrokken. Zij hebben zich gerealiseerd dat ze zich niet in een echte realiteit bevonden. Zij vonden hun hartfrequentie weer terug, hun eigen instructies. Al is het nog wat trillerig en beverig en is alle angst nog niet weg. Dit is wel een groep die zegt: tot hier en niet verder. Want ons gevoel van veiligheid wordt behoorlijk uitgedaagd. En dan kan het zijn dat we willen vasthouden aan dat wat we al zo lang kennen. Zonder te zien dat volgens de wetten van de natuur dingen ook moeten afsterven, zich ontdoen van de vorm die ze hadden, om zo terug te keren in een vorm die ons allen dient. Als de wereld in de brand staat is dat eng, maar vuur reinigt ook. Als er een mega storm op aarde waait die alles omver blaast dan geeft dat chaos en is dat angstaanjagend, maar een storm klaart de lucht ook. Wanneer overstromingen alles wegspoelen wat ons lief is dan geeft dat trauma, maar water wast net zo goed alles schoon. Zie deze vormen van destructie, maar laat los dat dit de orde verstoort en bedreigend is. Om tot het nieuwe te komen moet het oude eerst verdwijnen. Pijn is niet altijd slecht, soms is het nodig om weer terug naar onszelf te komen.
We zijn met twee voeten gegrond in de natuur, we zijn water en functioneren ook als zodanig. Het is onze hartfrequentie die onze gids is, niet de gedachten, de emoties en de gevoelens die niet altijd zuiver en alleen van ons zijn, maar deel uitmaken van een synthetische realiteit die niet onze realiteit is. Een realiteit die de onze nabootst en ons wil laten geloven dat het de enige en echte realiteit is. Haal deze sluier weg en volg de hartfrequentie en de eigen instructies en stroom als en met het water. Wat een gelukzaligheid om al dat is te zijn, om te mogen vertrouwen op onszelf en alleen goedkeuring aan onszelf te hoeven afleggen. De mens zoals we bedoeld zijn heeft geen orde van buitenaf nodig, dat geldt alleen voor een synthetische werkelijkheid, waarin goed en slecht elkaar om de oren slaan.
Broodje schuifkaas 