foto gemaakt door Alex Radelich
In deze blog gebruik ik artikel 28 van de universele rechten van de mens als leidraad.
Een ieder heeft recht op het bestaan van een zodanige maatschappelijke en internationale orde, dat de rechten en vrijheden, in deze Verklaring genoemd, daarin ten volle kunnen worden verwezenlijkt.
Het mag duidelijk zijn dat niemand achter het net mag vissen als het gaat om zijn natje en droogje, als het gaat om ontwikkeling en gemeenschapszin. Simpelweg omdat niemand beter is dan de ander. Onze zogenaamde maatschappelijke orde impliceert echter wel dat er een pikorde is. Een wetenschapper is meer dan een kleuterjuf, een kleuterjuf is meer dan een schoonmaker, een schoonmaker is meer dan een uitkeringsgerechtigde en een uitkeringsgerechtigde is meer dan een dakloze. Maar wat hebben ze allemaal gemeen? Ze zijn mens en moeten allemaal ademhalen om in leven te blijven. Er is geen verschil, er is de illusie van het verschil. De vraag is dan, willen we wel recht hebben op een plekje in een maatschappij die ons opdeelt en ons uitsluit op basis van fictieve aannames?
Schort het ons hier niet gewoon aan een gezonde dosis bewustzijn? Het bewustzijn van het feit dat we als ziel onsterfelijk zijn en dat ons exterieur vergankelijk is. Ons huis, ons lichaam en onze maatschappelijke orde en politieke structuren, allen overleven ze niet de tand des tijds. Maar wij als ziel, wij blijven. En als we blijven dan kunnen we ook op zoek gaan naar een vorm van samenleven die een ieder wel tegemoet komt en goed doet. Elke keer als wij op aarde terugkeren als ziel gaan we door de sluier van vergetelheid en dat doet ons bewustzijn niet veel goeds. We gaan in en uit het weten en niet weten. Door ons alleen al bewust te zijn van het niet weten, dan ontstaat er begrip. Dan is er eigenlijk al een zaadje of vonkje geactiveerd van het herinneren van wie we zijn. En dat maakt het mogelijk om in harmonie te komen met de frequentie van het leven. Het leven dat zo mooi wordt verwoord door de natuur.
Onze levens zijn een aaneenrijging van ervaringen, waarbij we keer op keer streven naar het terugkeren naar de bron. Ook al zijn we het ons niet altijd bewust, ook al noemen we het allemaal anders, het is hetgeen ons verbindt als eenheid. Dit bewustzijn op zielsniveau maakt het mogelijk om onszelf te bevrijden van ons zelf dat als een slaaf hier op aarde functioneert. Verslaafd aan alles dat ons afleidt van dat wat er echt toe doet.
Orde moet er zijn en orde is er al. De natuur geeft ons in overvloed haar natuurwetten. Daar mogen we erkentelijk voor zijn. Dus alles wat we bovenop de natuurwetten leggen als iets superieurs, zal ten alle tijden vergaan. Simpelweg omdat het niet de frequentie van het leven heeft. Verdeel en heers op basis van polariteit heeft niet de frequentie van het leven. Leven in polariteit heeft niet de frequentie van het leven. De kunst van het leven zit er tussenin. We zijn niet meer en we zijn niet minder. We zijn. We zijn uniek en niet verslaafd aan een opgelegde orde. We zijn goed zoals we zijn. En dat is een geweldig startpunt in het leven. En dat brand het plaatje van polariteit weg van ons netvlies.
Het altijd maar vergelijken houdt het leven in polariteit in stand. En ja, we worden best onder druk gezet in deze gekke tijden. We lijken steeds te moeten kiezen. Zijn we voor dit of tegen dat. Behoren we tot dit kamp of tot het andere. Maar elke keuze en elke kant die we kiezen onder druk van de huidige maatschappelijke discussies zijn meer van hetzelfde. Want of we nu tegen of voor een prik zijn, we zijn allemaal bang op onze eigen unieke wijze. Dit is niet de frequentie van het leven. We hoeven namelijk niet te kiezen voor of tegen een prik, dat is een opgelegde orde bovenop onze natuurwetten. We zijn al een eenheid waarin we allen op onze eigen unieke wijze aan deelnemen. De één zijn pad is niet de ander haar pad. Maar alle paden zijn nodig om als een geheel in elkaar te passen.
Ook al lijkt de één beter of meer geslaagd in het leven en lijkt dat voor ons onbereikbaar. Laat het los. Het gaat om ons en welke rol wij in het geheel oppakken. Laat dat licht schijnen, we mogen zijn wie we zijn los van de ander. We kunnen alleen maar een geheel vormen als we allemaal ons eigen deel doen. Hoeveel druk er ook op de ketel komt te staan, we kunnen alleen maar dat doen waarbij we trouw blijven aan onze ziel en onze zielsinstructies, al het andere is vergankelijk en niet meer dan een decorum voor onze ervaringen hier op aarde.
Wees niet paranoïde. De wereld openbaart zich op een dusdanige manier, dat het voor de juiste ziener laat zien waar we afslagen hebben genomen, die op de lange termijn niet houdbare gevolgen manifesteert. Op dit moment mag het wel duidelijk zijn waar hebzucht, dominantie en eeuwige groei voor een minderheid toe leidt. We zijn ingelijfd door de gevolgen van goed vertrouwen en het niet nemen van verantwoordelijkheid in het verleden en helaas ook nu nog in het heden. Wat ons al een voorproefje geeft voor de nabije toekomst.
Laten we stoppen in het meehollen in die malle molen. Laten we ophouden als een hamster in een hamsterwiel door te rennen, wetende dat er geen einde is. We zullen moeten vertragen, kalm blijven en gecentreerd. Mediteer om bij jezelf te blijven, maar blijf ook hier niet in hangen als een eindeloze lus. Er is namelijk geen reden om te verblijven in iets anders dan de volheid van wie we zijn op dit moment. Als eerdere wensen, hoop en dromen vervagen, dan is dat oké. Want dan kan het plaatsmaken voor iets nieuws, voor stilte en dat wat is. Koester het vertragen om tot stilstand te komen en te herkennen dat we al thuis zijn.
Uit het oude ontstaat het nieuwe, terwijl het nieuwe nog steeds onze adem heeft en onze signatuur. Het nieuwe is niet zozeer het weggaan van het oude. Want dat is denken in polariteit. Het weggaan van het oude is het erkennen van het nieuwe dat er net zo goed mag zijn. We hoeven niet terug naar de oude orde, we mogen nieuwe wegen zoeken van zijn, van groei en dit omarmen als een natuurlijk proces. Een proces dat niet geforceerd wordt door profijt van een minderheid. Een minderheid die doet geloven dat het de meerderheid is. Dat is geen paranoïde denken, dat is geen complottheorie dat is onze huidige werkelijkheid waar goedschiks of kwaadschiks alles boven tafel gaat komen. Daar hoeven we niet voor te kiezen, dat is een organisch proces dat de wetten van de natuur volgt. Wij zijn de nieuwe orde en onze wil is wet
Broodje schuifkaas 